---
nie rzuca się kobiet
bo płaczą
w rogu wszechświata zwinięte
gwiazdom chłodnego blasku zazdroszczą
gwiazdy
za rozchwiane pociągają włosy
nie rzuca się kobiet
pożądaniem ścięte
jak lodem
usta cisną do brunatnego pnia
i nawet księżyc
może je zagarnąć
białą ręką z fosforu
tak powolne
w miłość czarną
owinięte szczelnie
cyprysem kwietniowym rosną
na grobie
---
one does not leave women
because when left they cry
bundled in a corner of the universe
they envy the stars their cool shine
the stars
pull on their swaying hair
one does not leave women
crystallized by desire
as if by ice
they crowd their mouths to a brown tree trunk
and even the moon
can gather them
with its white phosphorescent hand
so sluggish they
tightly wrapped
in black love
they grow as an April cypress
on a grave
---
inspired by the poetry by H. Poświatowska
translation by Marek Lugowski
No comments :
Post a Comment